رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | گذر زمان همه چیز را مشخص می کند | قسمت چهارم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل چهارم : گذر زمان همه چیز را مشخص می کند

پرتو دلنواز افتاب از پنجره به اتاق تابیده می‌گشت؛ که پرده طلایی با رگه‌هایی از نخ براق جلوه افزونی به نور ان می‌بخشید و فضای اتاق را شاداب‌تر از ان چه بود، به نمایش گذاشت. درخشش ان نوید شروع یک روز تازه بهاری را به مردم هدیه می‌داد
پافشاری خورشید، فرجام هلیا را از دنیای رویا‌ها بیرون کشید؛ کش و قوسی به بدنش داد. سپس راه اشپزخانه را در پی گرفت. خستگی هنوز در وجودش بود، به زور لای چشمانش را باز کرد تا بتواند در یخچال را باز کند که تکه کاغذ روی ان نظرش را جلب کرد

سلام هلیا، ایلیا رفته اداره؛ منم رفتم خونه سرهنگ. مراقب باش خونه رو به باد ندی

هلیا تکه کیکی از درون ان بیرون اورد و سری از انبوه اندوه تکان داد

بازم هر دو تاشون رفتن بیرون، حتی صبحونه هم برام درست نکردن

قوری را پر از اب کرد و روی اجاق گذاشت؛ به تازگی قهوه جوش خراب شده بود و هیچ کس ان را تعمیر نکرده بود
صندلی ناهار خوری را بیرون کشید؛ روی ان نشست و مدتی سعی کرد به هیچ چیز فکر نکند. قیافه اوراق‌اش حاکی از مشغله‌های بسیارش بود؛ باز هم به سان همیشه وقتش کم بود و کارهایش بسیار
صدای جوشیدن اب او را به خود اورد
یک فنجان نسکافه درست کرد و ان را با همان تکه کیک خورد؛ این یک فاجعه برای زخم معده‌اش بود؛ اما او اهمیتی نداد  سال‌ها بود که دیگر هیچ چیزی اهمیت چندانی برای نداشت

از پلکان بالا رفت و در شکلاتی را که از جنس چوب اصل و درکوب تزیینی پاییزی بر ان اویزان بود، گشود
اتاقش مثل همیشه اشفته و درهم ریخته بود؛ گوشی‌اش را از روی کمد برداشت ،
قصد داشت به یکی از دوستان قدیمی‌اش زنگی بزند و قرار ملاقات بگذارد. می‌دانست که سپهبد تا خیالش از بابت روابط اجتماعی‌اش راحت نشود؛ پیگیر لقبش ، اعجوبه ، نخواهد شد
شماره دوستان قدیمی‌اش را ذخیره کرده بود پس نیازی به دفتر تلفن نداشت. شماره اول به نام سنا بود؛ هلیا سعی کرد او را به خاطر بیاورد، دختری با قیافه‌ای از تبار شرق، در نقاشی استادی زبردست و کمالگرا که در رشته ژنتیک تحصیل می‌کرد و به تازگی دورادور شنیده بود که او را شادی صدا می زنند. اری؛ شادی، بهترین ودر خورترین اسم مستعاری بود که برازنده اوست

او تنها همین مشخصات را به یاد داشت. به اجبار چشم از شماره سنا کند، اخرین بار به دلیل دعوایی که با او داشت؛ رابطه‌شان به کل قطع شده بود و اطمینان داشت که او جواب تلفنش را نخواهد داد
عاجزانه چشم به شماره دوم که مال لنا بود، دوخت

دختری با چشمان مشکی، پر جنب و جوش و برونگرا که علاقه عجیبی به رشته روانشناسی داشت. تبسم غم باری بر صورتش نشست. لنا در همه حال دنباله‌رو شادی بود و از او طرفداری می‌کرد
شماره بعدی از ان شیوا بود، دختری سبزه که مدلینگ مشهوری بود گرچه شغلش، او را حتی اندکی توصیف نمی‌کرد. بلکه او فراتر از حرفه‌اش بود

هلیا اصلا حوصله صحبت با او را در این شرایط نداشت و زیر لب گفت

وای خدا! شیوا! به هیچ وجه ظرفیت اینو ندارم

نگاه بی‌حوصله‌ای به شماره بعد انداخت که ای کاش هیچ‌وقت این کار را نمی‌کرد. ان شماره مال ارغوان بود، دختری چشم عسلی که خوش رو و خلاق بود، هلیا می‌دانست که او جواب‌اش را خواهد داد

بی انکه به شماره بعدی گوشه چشمی بیندازد، با ارغوان تماس گرفت و شماره فاطمه دختری وفادار و مهربان بدون ذره‌ای توجه در لیست مخاطبین باقی ماند

در ان سوی تهران ارغوان میان رگال‌های لباس می‌چرخید و مشغول خرید کردن بود که ناگهان
موبایلش زنگ خورد. نگاهی به شماره انداخت؛ ناشناس بود، دخترک ذوق کرد که شاید از شرکتی که در انجا فرم استخدام پر کرده بود، تماس گرفته‌اند

بله، بفرمایید

سلام

سلام، شما

امممم؛ من هلیام، هلیا پرستش

ارغوان که ناامید شده بود، با ناراحتی پرسید

به جا نمیارم

من و شما مدت کوتاهی در مدرسه نرگس هم‌کلاسی بودیم

خاطرات در ذهن ارغوان تداعی شد

اهان، شما همون دختری هستید که همش جهشی می‌خوند و اختلاف سنی زیادی با بقیه بچه‌ها داشتید، درسته؟

کاملا درسته

حالا با من چی کار دارید؟

می‌تونم شما رو به یه قرار ملاقات دعوت کنم؟

اونوقت برای چی؟

 برای صحبت کردن

چرا و به چه دلیل گفت وگو کنیم؟؟

هر لحظه داشت کار را برای هلیا سخت‌تر می‌کرد اما او ساده به این جایگاه نرسیده بود؛
که بخواهد با یک گپ ناقص همه چیز را از دست دهد. پس با سماجت افزونی
سخن بر زبان اورد

هیچی؛ همین طوری فقط دوست داشتم دوستی گذشت‌مون رو دوباره احیا کنم

پوزخندی بر لب ارغوان نشست؛ انها هیچ دوستی در گذشته نداشتند که حال
بخواهند

هلیا نیز بایت دروغ‌هایی که گفت از خودش متنفر شد ولی خرسند نیز بود

زیرا ماهی طعمه را گرفته بود

 پس باهم در ارتباط هستیم؛ خدانگهدار

بله، همین طور خواهد بود؛ خدافظ

تماس قطع شد ولی ارغوان هنوز در شوک اتفاقی بود که رخ داده؛ هلیا شادمان‌تر از هر زمان دیگری بود. چون امروز بذر نهال دوستی را در خاک کاشته بود

مدتی همچنان با چهره شادمان با تبسم زیبایی زینت گشته بود؛ سرپا ایستاده بود؛ که در انتها به خود امد. پشت لب تاپش نشست و شروع به برنامه نویسی کرد اما ذهن او شلوغ بود، هیاهوهایی از افکار متفاوت؛ از سویی خوشحال بود که بعد از ده سال؛ دوستی خواهد داشت و از طرفی نگران بود، دلهره هدف اصلی زندگی‌اش که انتقام بود؛ در سر داشت

پریشان بود که ارغوان متوجه این مسئله شود و شاید از خودش می‌پرسید: بعد از انتقام چه؟ بعد از اعجوبه شدن چه؟
کسی چه می‌داند که سرنوشت چه بازی‌هایی برایش رقم می‌زند و مهم‌تر از همه چه برای هلیا روی می‌دهد؟

*** هلیا ***

متوجه گذر زمان نشدم. مثل همیشه وقتی غرق در برنامه نویسی می‌شوم؛ متوجه چیزی نمی‌شوم که صدای زنگ تلفن عمارت مرا به خود اورد. دوان دوان پلکان را برای رسیدن به طبقه اول طی کردم
نفس عمیقی کشیدم و ان را برداشتم

عمارت اقای پرستش، بفرمایید

سلام هلیا

صدای شیدا که در گوشم پیچید ناگهان لبخند محوی را بر صورتم نشاند

سلام شیدا جون، چی شد؟

 

سریع وسایلت رو جمع کن؛ بیا خونه سرهنگ

برای چی اخه؟

فردا که پنجشنبه است، پس فردا هم جمعه، شنبه و یکشنبه هم تعطیله؛ دعوت‌مون کرده این
چند روز پیش هم باشیم

سپهبد هم هست؟

اره ، یه چند ساعت دیگه میاد

 باشه، بای

خدافظ، منتظرتم

حتما باید اتفاق مهمی رخ داده باشد که سرهنگ قصد دارد همه دور هم جمع شویم. راه پله خانه را که با نرده طلایی که به سان زر نابی، خوش می‌درخشید، که ان باعث گشته بود این راهرو نسبت به دیگر عمارت‌ها متفاوت باشد، دوباره طی کردم

وارد اتاقم شدم، کوله پشتی‌ام را از روی زمین برداشتم و چندین سویشرت و تونیک در ان چپاندم
بعد لب تاپ و شارژش را در زیپ دیگری جای دادم. در انتها گوشی و سوییچ ماشینم را برداشتم وبه سمت گاراژ پرواز کردم

بی ام دبلیو را از خانه خارج کردم و شروع به راندن به سمت عمارت سرهنگ بهنام رادمنش کردم؛ اما ذهنم جا دیگری بود
ایا سپهبد در مسیر انتقام گرفتن مرا یاری خواهد کرد؟
ایا با کشتن ان سه نفر چیزی عوض خواهد شد؟
ایا می‌توانم از دو سال باقی مانده نوجوانی‌ام، لذت ببرم؟
زندگی چه؟ زندگی کمکم خواهد کرد؟
ایا با گرفتن انتقام حسرت نوازش خالصانه مادر و پدرم، از قلبم خواهد رفت؟
ایا با قبول شدن من به عنوان اعجوبه ایرانی، کوته فکری در مملکتم ریشه‌کن خواهد شد؟
ایا دختران دیگر طعنه، چون دختری را نخواهند شنید؟
هموطنانم از ان به بعد واژه غیر ممکن را استفاده نخواهند کرد؟
پاسخ هیچ یک از سوالاتم جواب مطلقی نداشت
اری؛ درست است؛ گاهی بله به معنی اری نیست و گاهی خیر به معنی عدم قبول نیست
صدای بوق ماشین‌ها مرا از دنیای تصوراتم بیرون کشید. تهران درست مثل همیشه بود؛ صدای بوق‌ها، دودهای اگزوز‌ها، ترافیک سرسام‌اور و الودگی هوا همه این‌ها همیشگی بود؛ انگار دیگر همه‌مان به دیدن برج میلاد در کپه‌ای از دود، عادت کرده‌ایم
گوشیم را که کنار دنده گذاشته بودم، برداشتم. در یک پیام‌رسان یک گروه چت با ارغوان ساختم و پیامی به او دادم

 سلام ارغوان جان، خوبی؟ منو یادت هست هنوز؟

سلام هلیا، فعلا پیر نشدم، الزایمر هم ندارم. توپ توپم! تو چطور؟

ای نفس میاد و میره. راستی مزاحمت که نشدم؟ گاهی اوقات وقت داری باهم چت کنیم؟

نه بابا من الاف و بیکارم تو خونه. کلا من وقت زیاد دارم؛ ببخشیدااا فضولی نباشه، الان کجایی؟

باخنده برایش تایپ کردم

کهکشان راه شیری، منظومه شمسی، کره زمین، قاره اسیا، کشور ایران، استان تهران، شهر تهران، خیابان تهرانسر، در وسط ترافیک

الان تو ترافیک داری با من چت میکنی؟

اره

باورم نمیشه

بیخیال راه باز شد، من باید برم. خدافظ

یاعلی

از چت کردن با ارغوان احساس خوبی بهم دست داد؛ حسی شیرین و صورتی که بر دیوار دلم نقش بسته بود که گویی در طی در ده سال گذشته تجربه‌اش نکرده بودم، که حاکی از ان بود: دیگر تنها نیستم و دوستی را در کنارم خواهم داشت، که باهم بر سر مشکلات و خاطرات بحث خواهیم کرد

با همان حال خوبم راندم و راندم؛ چه در ترافیک چه در خیابان‌های خلوت، که بالاخره به خانه سرهنگ رسیدم. زنگ در را زدم، در را بی هیچ حرفی باز کرد. ماشین را به داخل حیاط بردم. قفلش کردم سپس از ان پیدا شدم
سپهبد گفته بود سرهنگ تغییراتی مهم در عمارتش ایجاد کرده به همین دلیل با دقت افزونی به فضای عمارت نگریستم؛ اری درست بود، حیاط کاملا درگرگون گشته بود
در سمت راست چندین چراغ زیبا و دلربا وجود داشت؛ که مسیر را در نیمه شب روشن و نورانی همانند روز می‌کرد. در ناحیه چپ باغ بی کرانی وجود داشت که انواع مختلفی از درختان میوه و بوته‌های سبزیجات در ان جای داشت. کنار عمارت مسیر خاکی بود، که گمان می‌کنم ورودی پارکینگ بود. پس به این دلیل بود که ماشینی به غیر از مال من در حیاط حضور نداشت
به اجبار دل از ان حیاط فریبنده کندم تا بتوانم به سمت خود عمارت گام بردارم؛ همین‌که وارد سالن پذیرایی شدم؛ سیمای بنفشه جان را رو به رویم مشاهده کردم، بی هیچ فوت‌وقتی مرا در اغوش کشید؛ سپس اندکی نگاهم کرد

سلام! وای هلیا، چقدر بزرگ شدی! اخرین باری که دیدمت دوازده سالت بود، توکه اصلا نمیای پیش ما

سلام! ببخشید سرم واقعا شلوغ بود. ولی الان شونزده سالمه

خواستم حرفم را ادامه دهم؛ که صدای سرهنگ مانع صحبت دوباره‌ام شد
بنفشه! بنفشه! کجایی؟

که ناگهان نگاهش به من افتاد. مردی با موهای جوگندمی، چشمان نافذ مشکی و قامتی استوار که نشان از فعالیت زیاد در ارتش بود. تنها تفاوتی که در این چندین سال در رخسارش هویدا شده بود
افزایش موهای سفیدش بود که بار انبوه اندوه را بر دلم افزون می‌کرد
سرهنگ با لحن مسخره‌ای رو به من لب به سخن گشود
به، به، هلیا خانم، می‌گفتین یه گاوی گوسفندی چیزی زیر پاتون زمین می‌زدیم. اصلا یه درصد هم امید نداشتیم، تشریف بیارید
با تلاش فروان سعی کردم خنده‌ام را نمایان نکنم، که نتوانستم

 سرهنگ خجالت زدم نکنید؛ قول می‌دم بیشتر بهتون سر بزنم گاو و گوسفند هم پیشکش

همه به خاطر پر رویی من خندیدند، که بنفشه نگاه تند و تیزی به همسرش انداخت
دخترمو اذیت نکن
سرهنگ دستانش را به حالت تسلیم بالا اورد و نادمانه لب به سخن گشود
باشه، فقط شما دخترتو دم در نگه ندار

بنفشه تازه به خودش امد که با دستپاچگی و شتاب رو به من کرد
بیا داخل دم در زشته! چرا نیومدی تو اخه؟
بنفشه هنوز سخنانش را تکمیل نکرده بود که ناگهان زنگ در به صدا درامد. سرهنگ با لبخندی‌ارامش‌بخش گفت: پدر جناب عالی هم رسید.
لبخند او را با لبخندی پاسخ دادم و مدت کوتاهی سکوت را برگزیدم

_ تو و بنفشه برید. منم برم استقبال این پیرمرد (؟) که همیشه جاهای حساس سر می‌رسه

هر دو حرف سرهنگ را گوش سپردیم و وارد عمارت شدیم، درگرگونی‌های بسیاری در ان انجام شده بود. کف را با پارکت قهوه‌ای پوشانده بودند؛ ولی راه پله سنگی که در سمت دیگری بود، جلوه افزونی به ان می‌بخشید. از پشت پلکان سنگی می‌توانستم هال را ببینم که در سمت چپ ان پذیرایی وجود داشت. که با چندین پله کوتاه از هال جدا می‌شد. سرم را بلند کردم و تلاش کردم بالای راه پله سنگی را بنگرم. گمان کنم که در طبقه بالا، اشپزخانه باشد و از انجا به اتاق غذاخوری متصل شود. در کل همه این جزئیات یک عمارت امروزی را به ارمغان اورده بودند


_ می‌بینم که خونه نظرتو جلب کرده

سرم را برگرداندم، که سپهبد را با همان لبخند مهربان همیشگی‌اش در قامت در، نگریستم

اره، معماری جالبی داره

مثل همیشه بهنام مدرن ترین چیز ها رو انتخاب میکنه، سپس نگاهی به من انداخت و گفت: خسته نشدی، این همه مدت سرپایی؟ بهتره بریم داخل

بدون هیچ حرف دیگری راه سالن پذیرایی را در پیش گرفت. من نیز به دنبال او وارد شدم و بر مبلی خالی جای گرفتم و کوله‌ام را روی همان مبل گذاشتم. سپهبد، سرهنگ، بنفشه، شیدا و من جمعی صمیمی را به وجود اورده بودیم

که درباره انواع مختلفی از موضوعات سخن می‌گفتیم تا زمانی که وقت نهار فرا رسید
سرهنگ به پنج خدمتکارش چندین روز مرخصی داده بود که به همین علت بفشه و شیدا جان
غذا را تدارک دیده بودند؛ لازانیا، سالاد سزار، فسنجان و سالاد الویه ثمره همکاری ان دو بود
هر دو انان دستپختی عالی داشتند. در میان سرو غذا نیز رشته صحبت را قطع نکردیم که
خوشبختانه در اواسط نهار بحثمان به مقطع مهمی رسید

بالاخره کارهای اداری لقب اعجوبه چی شد؟
من گوش‌هایم را تیز کردم و تمامی حواسم را معطوف سپهبد کردم، که متاسفانه سیما سپهبد
نشان از این می‌داد که با این حرف سرهنگ، داغ دلش تازه شده باشد
_ به یه مشکل تازه برخوردیم.
_ باز چی؟
_ مجوز نمیدن
_ مجوز برای چی؟
_ خواندن صدای پیش فرض به صورت کاملا مجاز در کشور
_ چرا مجوز نمیدن؟
_ هلیا، تا یه دیدگاه منفی از ذهن‌ها فراموش بشه، مدت خیلی زیادی زمان نیاز داره
_ خوب الان کسی نظری، فکری، ایده‌ای نداره؛ که چی کار کنیم؟
_ مثل همیشه یه نامه اداری بنویسید
_ برای کدوم اداره بنویسیم؟
_ بگو برای کدوم اداره تا الان نامه ننوشتیم؟
_ هیچ کدوم، برای همه اداره‌ها نامه نوشتیم
من که تا ان زمان ساکت بودم، با تحلیل سنجیده‌ای گفتم

نه؛ شما اشتباه می‌کنید برای یه جا نامه ننوشتیم

کجا؟

بیت رهبری

که با این سخن من همه غافلگیر شدند و یک صدا بر سر من فریاد زدند

بیت رهبری؟؟؟؟ حالت خوبه اصلا؟؟؟؟

اره خوبم، شما خوبین؟

_ یه ذره عقل تو سر این بچه بود، که اونم الحمدالله، پرید
_ نظرش یکم دور از ذهن هست ولی ارزش امتحان کردن رو داره
_ ایلیا ؟

ممنون از اطمینانتون، فقط یه خواهش از شما دارم

_ چی؟

می‌تونم من نامه رو بنویسم؟

مطمئنی؟ این نامه بی‌شمار مهم‌تر از نامه‌هایی که تا الان فرستادیم. از پسش بر میای؟
با اطمینان سری تکان دادم. احساس سپهبد را درک میکرد؛ نمی‌توانست خواسته دخترش را اجابت نکند؛ پدر بود دیگر، نفسش به نفس دخترش بسته بود؛ مگر می‌شود یگانه دخترکش چیزی بخواهد و او نه بگوید اصلا محال بود. حتی سختگیری‌هایش، بوی محبت می‌داد. اما او پدری بود که من به او پدر نمی‌گفتم. کلام سپهبد مرا به خود اورد

باشه، ولی مراقب باش

در چشمان همگی نارضایتی موج میزد؛ ولی مثل همیشه حرف اخر را سپهبد گفت. البته کسی شجاعت مخالفت با او را ندارد

راستی امروز با یکی از دوست‌هام صحبت کردم. یه چت مختصر هم داشتیم

سرهنگ ابروی بالا انداخت و با نگرانی پرسید

افرین! چقدر فعال شدی! حالا اسمش چی هست؟
با زرنگی تمام پاسخ دادم

 نه دیگه الان نمی‌گم

چرا؟

هر وقت یه ذره جلوتر رفتیم می‌گم

سپهبد که مشتاق سپهبد که مشتاق شده با لبخندی زیبنده مقامش لب به سخن گشود

ای دختر سرتق

قهقهه من عمارت را لرزاند و با خنده من سپهبد و شیدا نیز تبسمی کردند. سپهبد که انگار چیزی به یادش امده باشد رو به من با تردید گفت: دوشنبه یه سر به اداره بزن

چشم، فرمانده

سپهبد لبخند پر رنگتری به چهره‌ام پاشید
نهار بدون هیچ سخنی به پایان رسید
خورشید شب از کاخ سحاب بیرون جست و بر خواب خود پایان داد تا به ایران زمین اثبات کند که از تنبلی دوری می‌جوید که حاصل تصمیم او فرا رسیدن شب بود
شام همانند نهار صرف گشت و دیگر موسوم استراحت بود. بنفشه مشغول صحبت با شیدا بود
که با کلامم توجه‌اش به من جلب گشت

 بنفشه جون اشکالی نداره من توی اتاق دریا بخوابم؟

نه عزیزم! چه ایرادی داره

پلکان را طی کردم وارد راهرو شدم که اتاقی با در نیلی چشمم را گرفت؛ اری، همان اتاق بود
اتاق دریا همیشه دری نیلی دارد. خودم را با ذوق وصف ناپذیری به انجا رساندم
وارد اتاق شدم که نقاشی دریای مواج و متلاطم که به ساحل شنی ارامش بخشی ختم شده بود؛ چشمم را گرفت
سوغاتی ان نقاشی بر دیوار، ارامشی بود که با بخشندگی کامل به میهمانان این اتاق هدیه می‌داد. رنگ تمامی وسایل ان از گونه‌های متفاوت ابی بود؛ که ارامش اتاق را دو چندان میکرد
ناگهان دریافتم که انقدر شیفته اتاق گشته‌ام که فراموش کردم کوله‌ام را با خود به همراه بیاورم
بی هیچ درنگی به طبقه پایین بازگشتم. اما هیچ کس انجا نبود که بسیار مشکوک و مورد ظنم قرار گرفت. ولی کوشش کردم به ان فکر نکنم تا بتوانم ان را یک رویداد عادی (؟) تصور کنم
البته مدت هاست که خودمو به نفهمی می‌زنم
کوله‌ام را برداشتم، راه اتاق را در پیش گرفت. چندین اتاق با اتاق دریا فاصله داشتم که صدایی از اتاق کناری شنیدم

***دانای کل***

دخترک به سمت ان اتاق خیز برداشت؛ سرش را روی در گذاشت. سپهبد، سرهنگ، شیدا و بنفشه درباره او صحبت می‌کردند
_ منظور هلیا چی بود، که گفت دوست پیدا کرده؟
_ من بهش گفتم؛ تا وقتی که یه دوست پیدا نکنه معرفی نمیشه
_ اخه برای چی اذیتش می‌کنی؟
_ اذیت؟؟؟؟ هلیا هیچ دوستی نداره، به کسی هم اعتماد نداره و از همه مهم‌تر جریانات انتقامش از یه بازی بچگانه تبدیل شده به حقیقت
سرهنگ می‌خواست سخن بگوید؛ که شیدا حرف همسرش را تایید کرد
_ حق با ایلیاست؛ هلیا به ظاهر یه دختر همه چی تمومه.
زیبا، مشهور، مهربون، پولدار و موفق اما اون اصلا روحیات و روابط اجتماعی خوبی نداره، دوران کودکی و نوجوانی‌اش رو هم فقط درس خونده و نبود خانواده‌اش یه زخم عمیق روی قلبش مونده که هنوز التیام پیدا نکرده که برای از یاد بردنش خودشو با کار و درس سرگرم کرده تا به این چیز ها فکر نکنه ولی به هر ما باید کمکش کنیم
چون اون کسی رو به غیر از ما نداره
مدتی سکوت برقرار شد؛ اما فرجام سرهنگ سکون اتاق را درهم شکست
_ ایلیا گفتی می‌خواد انتقام بگیره؟ از کی؟
_ اصلا مسئله انتقامش چه ربطی به دوستی داره؟
_ از تری کی میخواد انتقام بگیره؛ به خاطره

سپهبد سخنش را ادامه نداد؛ زیرا نیازی به ادامه دادنش نبود. ولی شیدا پاسخ پرسش بنفشه را داد
_ شاید دوستش بتونه منصرفش کنه
_ یعنی واقعا می‌تونه تا این حد بهش اعتماد کنه؟ که جریان انتقام رو بهش بگه؟
_ نمی‌دونم؛ ولی گذر زمان همه چیز رو مشخص می‌کنه
_ پس تا اون موقع باید شکیبا باشیم
هلیا دیگر طاقت شنیدن بیش از این را نداشت؛ اشک در چشمانش در حال جوشش بود؛ دستش را مقابل دهانش گرفت و با چهره‌ای گریان و کوله‌اش به سوی اتاقش دوید. وارد اتاقش شد و کوله را روی زمین رها کرد. اشک‌هایش را پس زد و شروع به نوشتن نامه کرد. علت گریه‌اش چه بود؟ فقط خداوند و خودش پاسخ را می‌دانستند
حال تمامی امیدش به این نامه بود که به دست پدر دلسوز ایران زمین می‌رسید

................

ارادتمند شما ز . گ تنهای نیمه شب

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل سوم خاطرات سربازی محاله یادم بره ◄

بچها این شعر واسه درس اول فارسیمه درباره خداست خیلی قشنگ بود گفتم بزارمش



*~*~*~*~*~*~*~*
پیش از اینها فکر میکردم خدا
خانه ای دارد میان ابر ها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس و خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه ، برق کوچکی از تاج او
هر ستاره ، پولکی از تاج او

رعد و برق شب طنین خنده اش
سیل و توفان ، نعره ی توفنده اش

هیچ کس از جای او اگاه نیست
هیچ کس را در حضورش راه نیست

ان خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در اسمان دور از زمین

بود، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هرچه می پرسیدم از خود از خدا
از زمین از اسمان از ابر ها

زود میگفتند: این کار خداست
پرس و جو از کار او کاری خطاست

نیت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا

پیش از اینها ،‌خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

تا که یک روز دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یک سفر

در میان راه در یک روستا
خانه ای دیدیم خوب و اشنا

زود پرسیدم: پدر اینجا کجاست ؟
گفت: اینجا خانه ی خوب خداست

گفت: اینجا میشود یک لحظه ماند
گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند

با وضویی دست و رویی تازه کرد
با دل خود گفت وگویی تازه کرد

گفتمش: پس ان خدای خشمگین
خانه اش اینجاست اینجا در زمین ؟

گفت: اری خانه او بی ریاست
فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده و بی کینه است
مثل نوری در دل ایینه است

عادت او نیست خشم و دشمنی
نام او نور و نشانش روشنی

تازه فهمیدم :خدایم این خداست
این خدای مهربان و اشناست

دوستی از من به من نزدیک تر
از رگ گردن به من نزدیک تر

میتوانم بعد از این با این خدا
دوست باشم،دوست، پاک و بی ریا

*~*~*~*~*~*~*~*
از قیصر امین پور کتاب به قول پرستو

| جوک های بهاری | جوک های خنگولستان | بسته جوک | خندونک | خندوانه | بگو بخند | بخند | خنده دار | خنده ناک | ریدم از خنده | گوزیدم از خنده | شاشیدم از خنده | جوک های باحال و جدید | جوک های بهار 1398 | جوک های سال خوک | جوک از جن | جوک های فک و فامیل | جوک های زیبا | جوک های تازه | جوک های درجه یک | جوک های جدید | جوک های دست اول | جوک های خنده دار 1398

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○



یه زمانی ام از این کیف چرمی رمزدارا مُد شده بود با خودشون میبردن دانشگاه
طرف یه ساعت رمزو وارد میکرد، تهش یه جزوه و یه خودکار از تو کیفش درمیاورد
😐😂

@~@~@~@~@~@

ما یه استاد در دانشگاه داریم که یکی از نمرات سوالاتش اینه
بوسیدن دست پدر و مادر و خریدن گل یا شیرینی برای آن‌ها
♥️

@~@~@~@~@~@

یکی از بهترین تجارب زندگیم این بوده که با نداشتن کلاس در شنبه‌ها، دیگه غروب جمعه دلگیر نیست
😍😄

@~@~@~@~@~@

یه همکلاسی تو دانشگاه دارم خیلی لاغره
وقتی میخواد حرف بزنه قبلش میگه
بشنو از نی چون حکایت می‌کند
😂

@~@~@~@~@~@

من روزای جمعه تصمیم میگیرم فقط استراحت کنم و هیچ کاری انجام ندم
البته روزای دیگه هم همینه ولی جمعه‌ها نسخه‌ی بدون عذاب وجدانشه
😂😐

@~@~@~@~@~@

‏کمرم شکست وقتی دیدم رو پروفایل استاد ادبیاتمون نوشته : کنار ‎#طُ درگیر آرامشم

@~@~@~@~@~@

دانشگاه آزاد یه جاهایی رو برای ساختن دانشکده انتخاب میکنه که هنوز رو نقشه اسم ندارن
😐😂

@~@~@~@~@~@

از یه هموطن پرسیدند فواید ماه رمضان و روزه داری چیه؟

گفت والا چه عرض کنم.... با تحمل گشنگی حال فقرا و گرسنگان را درک میکنیم
بعدش زخم معده و سنگ کلیه و صفرا میگیریم پس حال بیماران را هم درک میکنیم
بعد در اثر گشنگی عصبی و پرخاشگر میشیم حال دیوانه ها را هم میفهمیم
بعدشم دم افطار اينقدر ميخوريم كه به مرز تركيدن ميرسيم و حال پول دارا رو هم درك ميكنيم

ودر آخر موقع خواب از شدت زياد خوردن نميتونيم بخوابيم و تكون بخوريم كه حال باردارهارو هم درك ميكنيم

حالا هى بگيد فوايدش
😳😳😁

@~@~@~@~@~@

یارو میره سربازی
رفیقاش هی اذیتش میکردن اونم هیچی نمیگفت
تا اینکه رفیقاش دلشون میسوزه و بهش میگن ما تصمیم گرفتیم دیگه کاری به کارت نداشته باشیم
😜😜

طرف میگه باشه پس منم دیگه ازاین به بعد تو سماور نمیشاشم
😂😂😂😳😳

@~@~@~@~@~@
اسامی جن ها

مازر

کمطم

قسوره

طیکل

قبیله های جن ها

بنی القماقم

بنی الدهمان

بنی القیعان

جن ها هنگام خواندن اسم هایشان صدایت را میشنوند و شب به سراغتان می آیند...

لحظات خوشی را برایتان آرزومندم
🙈😂

@~@~@~@~@~@
یکی از پر استرس ترین کارها
.
.

.
.
.
.
.
.
باز کردن در ظرف زعفزونه

از بس گرونه ادم فکر میکنه اگه یه دونش هم بریزه تمام سرمایه زندگی ادم به فنا رفته
😱😂😂

نامردا ظرفشو یه جوری طراحی میکنن که باز کردنش از خنثی کردن بمب هم بدتره
😂😂

@~@~@~@~@~@
طرف میگه تو جنگ سرباز بودم گفته بودن موقع بمبارون بخواب زمین آیه ای که بلدی رو بخون

منم

چیزی بلد نبودم از ترس داد میزدم؛ النظافة من الایمان
😅

@~@~@~@~@~@
امروز رفتم بیمه برای الحاقیه
پرسیدم
اگه ترمزم برید، سرپایینی هم بود، سمت راست دو نفر ایستاده بودن و سمت چپ یه پورشه بود چیکار کنم؟

گفت: خوب معلومه بزن به دو تا آدما. چون دیه شون رو بیمه میده ولی اگه بزنی به پورشه بیمه فقط 5میلیون میده بدبخت میشی

گفتم واقعا چقدر قوانین تو ایران منطقیه

بعد گفت: راستی اگه دیدی زدی به دو تاشون و نمردن و ناقص شدن، حتما برگرد سه بار از روشون رد شو، چون نقص عضو مثل قطع نخاع تا 700میلیون دیه داره که بیمه نمیده
حتما مطمئن شو که مردن
☹️

حرفی ندارم
😒😂

@~@~@~@~@~@
خانمی در ماه رمضان دو دقیقه قبل از افطار وارد منزل خانواده همسرش شد داخل آشپز خانه نزد مادر شوهرش رفت و گفت میخواید کمکتون کنم؟
☺️☺️

مادرشوهرش گفت آره اذان بگو
😏😂😂😂

قابل توجه عروس خانوما ماه رمضان داره میرسه، زودتر برسین افطاری رو حداقل متلک نخورین از مادر شوهرتون
😂

پیشاپیش ماه رمضان مبارک
🌺😄

@~@~@~@~@~@

از مرد سه زنه ای پرسیدن

آیا افزایش کمیت سبب کاهش کیفیت نمیشه؟
🤔🤔

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

مرد گفت : نه برعکس
😑☝️
باعث ایجاد فضای رقابتی شده و من هر روز شاهد خدمات نوین ، باکیفیت جهانیم
☺️😜😂😁

@~@~@~@~@~@
یارو ميرفته خواستگارى تو راه به خانوادش میگه
.
.
.
.
.
.
.
.

اگه خانواده عروس زر زر کردن

هیچکس حق گوه خوردن
نداره جز آقا جون
😂😂😂

@~@~@~@~@~@
ﺯﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﭼﻨﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺮ ﯾک ﺭﻧﮓ ﺧﺮﯾﺪ

ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺮﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﻔﺖ
ﭼﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﺭﺗﻬﺎ ﯾﮏ ﺭﻧﮕﻪ
ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ
😑

ﺯﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ
ﻣﻨﻈﻮﺭﺕ ﮐﺪﻭﻡ ﻣﺮﺩﻣﻪ؟
😠

ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ و مرد به فنا رفت
😂😂😂

@~@~@~@~@~@
ژاپنیه باعصبانیت به زنش میگه
هیین سا نو تیو کیشو چین شی
زنش میگه : تو می سی ژانکو تو نوا
مرده جواب میده
شانکو ینسوووووو
زنش میگه
نامونووو شینساوا
مرده میگه : شیجونهووو
.
.
.

.
.

خوشم میاد همچین با دقت میخونی
که انگار اصلیتت ژاپنیه
به تلاشت ادامه بده تو میتونی

@~@~@~@~@~@
یه بادمجون با یه هلو ازدواج میکنه

.
.
.
.
.
.
.

لابد اومدی ببینی بچشون چی درمیاد نه؟
آخه مگه بادمجون هم ازدواج میکنه؟
گیرم که بادمجون ازدواج هم بکنه،بنظرت هلو به این قشنگی قبول میکنه زن این سیاه نکبت بشه؟؟
😐

بله از اطاق فرمان اشاره ميكنن چون شوهر كمه.. هلو قبول كرده
😂😂😂

@~@~@~@~@~@
امیدوارم خوشبختی مثل شپش به جونتون بیوفته

شادی مثل انگل تو خونتون باشه

موفقیت هم عین سگ پاچتون رو بگیره و ول نکنه

.
.
.
.
فن بیانم یکم خستـس
ولی نیتم خیــره
😂😂😂

@~@~@~@~@~@

وقتی خیلی خوشحالی، میگن: مگه عروسی عمته؟

وقتی خیلی ناراحتی، میگن: مگه عمت مرده؟

وقتی یه چیز بدرد نخور میخری، میگن: بدرد عمت میخوره

وقتی به یکی فحش میدی، میگه: عمممته

وقتی حرفتو باور نمیکنن، میگن: هااا،جووونِ عمت

(یا در مواردی: هااا، ارواح عمت )

مظلوم تاریخ عمممممه
😃😃😃

@~@~@~@~@~@
یه خبر خوش برا دخترا

.
.
.
.
.
.
.
.

هر کی امسال جای من روزه بگیره منم خودشو میگیرم
😛

سازمان حمایت از بی شوهری
😂😂😂

@~@~@~@~@~@
دختره اومد تاکسی بگیره

گفت ستارخان میخوره؟؟؟؟
راننده گفت اگه نخوره که میمیره
دختره بهش بر خورد به تاکسی بعدی میگه اقا ببخشید ستارخان میرید؟؟؟
یارو میگه معلومه که میرید
اگه نمیرید که میترکید

با خودش میگه ایندفعه چی بگم نتونن چیزی بگن
تاکسی بعدی میاد میگه اقا ستارخاااااااان؟؟؟
راننده میگه نه خانم من اکبرم
دختره دیگه کفرش در میاد به تاکسی بعدی گفت اقا میخوام برم ستارخان
راننده میگه

برو اشکالی نداره ولی زود برگرد

@~@~@~@~@~@
خارجیا بعد از دستشویی
با یه دستمال فرض می‌کنن تمیز شدن

مال ما تا صدای نلبکی نده
ول‌ کن ماجرا نیستیم
😄

@~@~@~@~@~@
خیلی دلم میخواست وقتی با بابام دعوام میشه پله هارو برم بالا و برم تو اتاقم

ولی خونمون ۶۰ متره هی رو در رو میشیم فحش میخورم
😑😐😂

@~@~@~@~@~@
سلامتی مردي که پول نداشت واسه زنش گردنبند بخره
.
.
.
.

گوزید . . . انداخت گردن زنش
😂😂
نخند مطلب احساسیه

@~@~@~@~@~@
پدر مادرای ما کانالای ماهواره رو قفل کردن
.
.
.
.
.
.
.
.
.

اما الان ما داریم بهشون فیلتر شکن میدیم
😂

جواب بدی رو با خوبی دادیم

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

💞❤دلاتون شاد و لباتون خندون❤💞

خانوووووووم....شــماره بدم؟؟
خانوم خوشگِله برسونمت؟؟
خوشگله چن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟

اینها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید

بیچــاره اصـلا اهل این حرفـــــها نبود...این قضیه به شدت آزارش می داد
تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت بی خیــال درس و مــدرک شود و به محـــل زندگیش بازگردد

روزی به امامزاده ی نزدیک دانشگاه رفت



شـاید می خواست گله کند از وضعیت آن شهر لعنتی

دخترک وارد حیاط امامزاده شد...خسته... انگار فقط آمده بود گریه کند

دردش گفتنی نبود


رفت و از روی آویز چادری برداشت و سر کرد...وارد حرم شد و کنار ضریح
نشست

زیر لب چیزی می گفت انگار!!! خدایا کمکم کن

چند ساعت بعد،دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد

خانوم!خانوم پاشو سر راه نشستی! مردم می خوان زیارت کنن

دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود را
به خوابگاه برساند...به سرعت از آنجا خارج شد...وارد شــــهر شد

امــــا...اما انگار چیزی شده بود...دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد

انگار محترم شده بود... نگاه هوس آلودی تعـقــیبش نمی کرد

احساس امنیت کرد...با خود گفت

مگه میشه انقد زود دعام مستجاب شده باشه

فکر کرد شاید اشتباه می کند!!! اما اینطور نبود
یک لحظه به خود آمد

دید چـــادر امامــزاده را سر جایش نگذاشته



○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
✘✘ اگه تو روز ولنتاين ✘✘

bf يا Gf

✘✘ نداري ناراحت نباش✘✘

☁ ☁ خیلی ها تو روز ًمادر ً مادر ندارند ☁ ☁

و

☁ ☁ خيلی ها تو روز ًپدر ً پدر ندارند ☁ ☁

⚡ پس الكی خوش نباش با اين" ♂♀ " چرتو پرتا⚡

عشق يعني

☜ ☜ ♥ ♥ "نفس مادر" ♥ ♥

يعني

☜ ☜ ❤ ❤ "پينه دست پدر" ❤ ❤

♥♥ عشق یعنی داشتن خواهر ♥♥

✓ ✓ و تمام ✓ ✓

..♥♥..................

زير تاريكي شب ديدن مهتاب قشنگ است
چه خيالي است اگر بال ندارم؟

حس پرواز كه هست.حس پرواز قشنگ است
قلمم.دفتر شعرم.همه را باد ربود

خبري نيست
رقص ژوليده ني زار قشنگ است

در و ديوار اگر غم دارد
گريه كن.گريه قشنگ است

به كسي كينه نگيريد
دل بي كينه قشنگ است

به همه مهر بورزيد
به خدا مهر قشنگ است

دست هر رهگذري را بفشاريد به گرمي
بوسه هم حس قشنگي است

بوسه بر دست پدر
بوسه بر گونه مادر

لحظه حادثه بوسه قشنگ است
بفشاريد به آغوش عزيزان

پدر و مادر و فرزند
به خدا گرمي آغوش قشنگ است

نزنيد سنگ به گنجشك
پر گنجشك قشنگ است

پر پروانه ببوسيد
پر پروانه قشنگ است

نزنيد سنگ به هر زاغ سياهي
به خدا زاغ قشنگ است

چندشت ميشود از كرم
ولي كرم قشنگ است

نسترن را بشناسيد
ياس را لمس كنيد

به خدا لاله قشنگ است
همه جا مست بخنديد

همه جا عشق بورزيد
سينه با عشق قشنگ است

بشناسيد خدا
هر كجا ياد خدا هست

هر كجا نام خدا هست
سقف آن خانه قشنگ است

اندكي شعر بخوانيد
غزل حافظ و سعدي

مولوي.فايز و خيام
شهريار. پروين.بهار

بشناسيد فروغ
اخوان. شاملو.فريدون

گاه گاهي قيصر
ياد سهراب به خير


شعر سهراب قشنگ است
حس سهراب قشنگ است

خط به خط...واژه به واژه ...بنويس
شعر قشنگ است

نغمه ساز قشنگ است
نت گيتار قشنگ است

ناله تار قشنگ است
عشق كه آزاد شود كوچه قشنگ است

همه شهر قشنگ است
اگر از زاويه عشق به دنيا نگري

ذره اي زشت نبيني
در و ديوار قشنگ است


..♥♥..................

لحظاتتون سرشارازحس حضوردردرگاه خالق بی همتا

 
زندگی آرام است، مثل آرامش یک خواب بلند
زندگی شیرین است، مثل شیرینی یک روز قشنگ
زندگی رویایی است، مثل رویای ِیکی کودک ناز
زندگی زیبایی است، مثل زیبایی یک غنچه ی باز
زندگی تک تک این ساعتهاست، زندگی چرخش این عقربه هاست
زندگی راز دل مادر من. زندگی پینه ی دست پدر است، زندگی مثل زمان در گذر

---------------------------------------------------
در سایه آفتاب پدر
پدر! گرچه خانه ما از آینه نبود؛ اما خسته‏ ترین مهربانی عالم، در آینه چشمان مردانه‏ات، کودکی‏هایم را بدرقه کرد، تا امروز به معنای تو برسم.
می‏خواهم بگویم، ببخش اگر پای تک درخت حیاطمان، پنهانی، غصه‏هایی را خوردی که مال تو نبودند!
ببخش اگر ناخن‏های ضرب‏ دیده ‏ات را ندیدم که لای درهای بسته روزگار، مانده بود و ببخش اگر همیشه، پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛ اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده‏ام تا به جای آویختن بر شانه تو، بوسه بر بلندای پیشانی‏ات بزنم. سایه‏ات کم مباد ای پدرم!
آن روزها، سایه‏ات آن‏قدر بزرگ بود که وقتی می‏ایستادی، همه چیز را فرا می‏گرفت؛ اما امروز، ضلع شرقی نیمکت‏های غروب، لرزش دستانت را در امتداد عصایی چوبی می‏ریزد.
دلم می‏خواهد به یک‏باره، تمام بغض تو را فریاد کنم. ساعت جیبی‏ات را که نگاه می‏کنی، یادم می‏آید که وقت غنچه‏ها تنگ شده؛ درست مثل دل من برای تو.
این، تصادف قشنگی است که امروز در تقویم، کلمات هم‏معنی، کنار هم چیده شده‏اند. یعنی در دائرة المعارف عشق، پدر، ترجمه علی علیه ‏السلام است.
---------------------------------------------------
پناهگاه امن خانه
شانه‏ هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏هایم می‏دود.
در برابر توفان‏های بی‏رحم زندگی می‏ایستی؛ آن‏چنان‏که گویی هر روز از گفت‏وگوی کوهستان‏ها باز می‏آیی.
لبخند پدرانه‏ات، تارهای اندوه را از هم می‏دراند.
تویی که صبوری‏ات، دل‏های ناامید را سپیده‏دم امیدواری است. مرامنامه دریا را روح وسیعت به تحریر می‏آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏های خانه را باران می‏پاشند.
آسمان همواره بوسه بر پیشانی بلندت را آرزومند است.
---------------------------------------------------
راحت نوشتیم بابا نان داد
بی آنکه بدانیم بابا چه سخت ، برای نان همه جوانیش را داد
---------------------------------------------------
ســـَــر ســُـفره چیزی نبود
یــخ در پــارچ
و
پدر هــر دو آب شــدند
چــه دنــیای بی رحمــیست
---------------------------------------------------
خورشید هر روز دیرتر از پدرم بیدار می شود
اما زودتر از او به خانه بر می گرددبه سلامتی هرچی پدره
---------------------------------------------------
گفــت : با پدر یه جمـــله بســـاز
گفتــم: من با پدر جمله نمیســازم
دنیــــــــامو می سازم
---------------------------------------------------
من نبودم و تو بودی ،
بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی ،
حالا سالهاست که با بودنت زندگی می کنم ،
هر روز، هر لحظه، هر آن و دم به دم هستی
ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی بینمت ،
ببخش تمام نادانیها و نفهمی ها و کج فهمی هایم را،
اعتراض ها و درشتیهایم را ، و هر آنچه را که آزارت داد
دستانت را می بوسم و پیشانیت را ،
که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود ،
خاک پایت هستم تا هست و نیست هست
به حرمت شرافتت می ایستم و تعظیم می کنم
---------------------------------------------------
پدر؛ ترجمه علی علیه‏السلام
پدر! می‏خواستم درباره‏ات بنویسم؛ گفتم: یداللّهی؛ دیدم، علی است. گفتم نان‏ آور شبانه کوچه‏ های دلم هستی؛ دیدم علی است. خلوص تو در عشق ورزیدن را نوشتم و روح تو را از هر طرف پیمودم، به علی رسیدم.
آن‏گاه، دریافتم که تو، نور جدا شده‏ ای از آفتاب علی هستی، تا از پنجره هر خانه‏ ای، هستی را گرما ببخشی ؛ و این‏گونه بود که علی علیه‏السلام ، نماینده خدا و نبی شد و پدر، نماینده علی علیه‏السلام .
تو را به من هدیه دادند و من امروز، تمامی خود را به تو هدیه خواهم کرد؛ اگر بپذیری.
---------------------------------------------------
ـ پدرم! تو تپش قلب خانه ‏ای؛ وقتی هر صبح، با تلنگر عشق، از خانه بیرون می‏روی و با کشش عشق، دوباره باز می‏گردی. دهلیزهای قلبم، تقدیم مهربانی تو باد!
ـ علی آموخت هر جا که جای مهر پدر خالی است، می‏توان پدر بود تا جامعه را از یتیمی بی‏ مهری، رهایی بخشید؛ آن وقت است که می‏توان خیبر دل‏ها را فتح کرد.
---------------------------------------------------
باتو… بی تو
با تو، باران بهاری‏ام را پایانی نیست و بی‏تو، پرنده‏ای آشیان گم‏کرده در جاده‏های پاییزم
تو که هستی، پنجره، با بال‏هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏کند. با تو، نفس‏های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏دهند
آجر به آجر، ساخته می‏شوم؛ وقتی پناه دست‏های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏آیند
بی‏تو، بن‏بستی می‏شوم در هزار توی رنج‏های خویش
بی‏تو، شکوه جهان، ویرانه‏ای است مسکوت و بی‏هیاهو
می‏ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را
---------------------------------------------------
خدایـــا
به بزرگیـــــت قســـم
توعکس های دست جمعی
جای هیچ پدر و مـــــادری رو خــالی نذار
آمیـــــن
---------------------------------------------------
پشت‏گرمی من
پشتم به تو گرم است. نمی‏دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏چرخید، صدایت نزنم!
راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‏زنم؛ بابا!
آن‏قدر با دست‏هایت انس گرفته‏ام که گاهی دلم لک می‏زند، دستانم را بگیری.
هر بار دستانم را می‏گیری، خیالم راحت می‏شود؛ می‏دانم که هوایم را داری و من میان ازدحام غریبی، گم نمی‏شوم و تو هیچ وقت دستم را رها نمی‏کنی …
---------------------------------------------------
پدر مثل خودکار می مونه
شکل عوض نمی کنه
ولی یه دفعه می بینی که نمی نویسه
مادر مثل مداد می مونه
هر لحظه تراشیده شدنشو می بینی
تا اینکه تموم می شه
---------------------------------------------------
پدر؛ تکیه گاهی است که بهشت زیر پایش نیست
اما همیشه به جرم پدر بودن باید ایستادگی کند؛
و با وجود همه مشکلات, به تو لبخند زند تا تو دلگرم شوی
که اگر بدانی … چه کسی ،
کشتی زندگی را از میان موج های سهمگین روزگار به ساحل آرام رویاهایت رسانده است؛
“پدرت”را می پرستیدی …
---------------------------------------------------
با پدرم جدول حل میکردم که گفتم : پدر نوشته دوست, عشق , محبت و چهار حرفیه
اتفاقا” دو حرف اولشم در اومده بود , یعنی ب و الف
یه دفعه پدرم گفت فهمیدم عزیزم میشه بابا
با اینکه میدونستم بابا میشه ولی بهش گفتم نه اشتباهه
گفت ببین اگه بنویسی بابا عمودیشم در میاد
… تو چشام اشک جمع شده بود و گفتم میدونم میشه بابا ولی
اینجا نوشته چهار حرفی، ولی تو که حرف نداری
---------------------------------------------------
تنها زمانی که بزرگ شوید و از او دور شوید
(زمانی که با خانه پدری وداع کرده و به خانه خودتان می روید )
تنها در این زمان است که پی به بزرگی وی خواهید برد
و بزرگی اش را کاملاً ارج خواهید گذارد
 

 

مادرم ميگفت: شنيدم پسر همسايه خيلى مومن است نمازش ترك نمى شود زيارت عاشورا ميخواند روزه ميگيرد مسجد ميرود خيلى پسر با خداييست ...

لحظه اى دلم گرفت ... بر دلم فرياد زدم باور كنيد منم ايمان دارم دستهاى پينه بسته پدرم را دستهاى خدا ميبينم ...

زيارت عاشورا نمى خوانم ولى گريه يتيمى در دلم عاشورا به پا ميكند به صندوق صدقه پول نمى اندازم ولى هرروز از آن دخترك فال فروش فالى را ميخرم كه هيچ وقت نميخوانم ...

مسجد من خانه مادر بزرگ پير و تنهايم است كه با ديدن من كلى دلش شاد ميشود ...

براى من تولد هر نوزادى تولد خداست و هربوسه اى تجلى او مادرم، خداى من و خداى همسايه يكيست فقط من جور ديگرى او را ميشناسم و به او ايمان دارم ...

خداى من دوست انسانهاست نه پادشاه آنها ...

* فریدون فرخزاد *

زندگی میگذرد ، تو به آرامی کنارش بگذر
شده لنگان لنگان ، یا که آرام آرام بکناری بنشین
و نگاهی بنداز که چه تند میگذرد
همه هستند مشغول
گر زمین خورده کسی
زیر پا له گشته
بهتر است برگردیم
بی خیاله دور اطرافو همه شلوغیاش
همه عادت دارند بزنند حرف به پشت سره هم
حال چه سازی زندگی بر میلش
یا که از برای خود زندگی را سازی

زندگی را خود ساز

بر خودت سخت مگیر

نون ماست هم میکند سیر هنوز
میشود پشت موتور ، از وجوده گرمای پدر لذت برد
گاه پیاده باشی مزه اش دلچسب است
ریزه سنگ های جاده ؛ نوک کفشی خواهند تا برقص در آیند
بی پولی بد دردیست ،
همه چی هم پول نیست ،
بوسه ی مادرها
گرمیه دست پدر
خنده های ته دل
دست و پای سالم
رفیقانی مشتی

گاهی وقتا کافیس تا که بی پول باشی ، تا تو هم دریابی همه چی هم پول نیست
زندگی بیهودس با چونین رسمی که ؛ همه دارند از پیش
زندگی معنی اش خندیدن در سختیس
که اگر هر سختی به تو گیرش افتاد تو فقط میخندی
زندگی یعنی که تو همی میخندی به همه بدبختیت
زندگی معنی اش خندیدن در سختیس

شیخ المریض عمو حسین پیرزاد

:shock: اولش متنی همینا رو گفتم بعد دیدم شعره نو شد :shock: